Talaan ng Nilalaman
Para sa isang lalaki na gumugol ng anim na buwan at higit sa $32,000 na ginawang old-school video arcade sa artikulong Mnl168 ang kwarto ng kanyang apartment sa Manhattan, napakasama ni Chris Kooluris. Binati niya ako sa kanyang Murray Hill flat na nakasuot ng ulo hanggang paa sa kaswal na damit ng designer—Ralph Lauren jeans, malinis na puting Y-3 Yohji Yamamoto sneakers, at isang malutong na Captain America T-shirt. Siya ay trim at athletic-looking, ang kanyang shaven face boyish para sa isang 37-year-old. Hindi ito ang obsessed nerd na inaasahan ko. At muli, ang hitsura ay maaaring mapanlinlang. Pinapasok niya ako. Maliwanag ang sala at may accent na tanso ang lahat—brass sconce, brass lamp, ornate brass mirrors. Pero hindi ako nandito para makita ang sala. Dumating ako upang makita kung ano ang itinatago ni Kooluris sa 180-square-foot bedroom. Tumingin ako sa pasilyo: Nakasara ang pinto, ngunit mula sa kabilang panig ay may naririnig akong mahinang ting-ting-ting.
Bumaba na kami sa hall at seryoso niyang binuksan ang pinto. Ito ay isang portal sa nakaraan. Ang unang bagay na nakita ko ay isang kabinet ng DONKEY KONG, ngunit pagkatapos ay napunta ang aking mga mata sa isang hilera ng malinis na gumball machine na kamukha ng mga nasa Yellow Balloon kung saan ako nagpagupit ng aking unang buhok sa Ventura Boulevard noong 1984.
Ang bawat isa na pumapasok sa silid na ito, sabi sa akin ni Kooluris, ay may parehong reaksyon: Sinasabi nila sa kanya ang tungkol sa bahagi ng kanilang pagkabata na ito ay nagpapaalala sa kanila.
Maging ang sahig ay masaya—tinulungan ito ng kanyang kasintahan na magdisenyo: mga multihued na FLOR na carpet tile na naglalabas ng mga kulay ng bawat makina. Sa gitna ng silid ay isang napakalaking pedestal; sa loob ay isang PC na nagpapatakbo ng software ng Multiple Arcade Machine Emulator na kadalasang ginagamit sa paglalaro ng STREET FIGHTER II. Ito ay ipinapalabas sa isang flat-screen TV na naka-mount sa dingding na napapalibutan ng 20 orihinal na game marquee.
Siya ang nagtuturo sa akin sa bawat laro, na nagpapaliwanag kung bakit ito espesyal. Isang inayos na Tron, isa sa mga mahusay sa lahat ng oras. Isang bagong MS. PAC-MAN—‘talaga, para lang sa mga babae,” he says. Ang Donkey Kong na ito, aniya, ay ang mismong nilaro ng dating kampeon na si Steve Wiebe sa unang kumpetisyon sa Kong Off noong 2011.
Ngunit marahil ang pièce de resistance ay ang Fix-It Felix Jr., isang custom-built arcade machine na gumaganap ng faux-retro na laro na naging sentro ng 2012 Disney animated na pelikulang Wreck-It Ralph. Ito ay isang ’80s arcade game na hindi pa umiiral noong ’80s. Sinabi ni Kooluris na isa ito sa mga 10 sa mga pribadong kamay.
Dahil sa ingay ng mga umaalingawngaw na laro, sinabi sa akin ni Kooluris kung gaano kahusay ang Fix-It Felix, kung paano pinahirapan ng Disney ang cabinet para magmukhang ito ay talagang 30 taong gulang. Ang naiisip ko lang ay: Bakit ang isang may sapat na gulang na lalaki ay nahuhumaling sa isang laro na ginawa para sa isang pelikulang pambata na lumabas lamang ilang taon na ang nakalipas?
Ang sagot sa kalaunan ay nagpapakita mismo: Ang laro ay napakatalino sa marketing, at si Kooluris ay isang napakatalino na nagmemerkado. Isang vice president sa Weber Shandwick, isa sa mga nangungunang PR firm sa mundo, si Kooluris ay nasa marketing at promotion business sa loob ng 12 taon. Isa sa mga highlight ng kanyang karera ay ang kanyang pangalawang pag-ibig pagkatapos ng paglalaro: Guns N’ Roses. Siya ay isang walanghiya-hiya na panatiko ng GNR, at ipinagkakatiwala niya ang kanyang sarili sa pagkuha kay Axl Rose upang tuluyang ilabas ang album na Chinese Democracy. Noong unang bahagi ng 2008, hinikayat niya ang kanyang kliyente noon na si Dr. Pepper na mag-alok sa lahat sa US ng isang kupon para sa libreng soda kung ilalabas ni Rose ang matagal nang naantala na rekord. “Kabuuang marketing ng gerilya,” sabi niya.
Ang Chinese Democracy ay talagang inilabas sa huling bahagi ng taong iyon, nagbigay si Dr. Pepper ng maraming kupon para sa libreng soda, at nakilala ni Kooluris ang kanyang idolo. “Noong nakilala ko si Axl,” sabi ni Kooluris, “ang unang sinabi niya sa akin ay, ‘Kaneda ka ba?'” Si Kaneda ang hawakan na ginagamit ni Kooluris sa mga message board.
Isang paraan ng pamumuhay na may Arcade Gamer
Isang araw noong huli ng 2013, si Kooluris ay nasa kalsada sa harap ng kanyang apartment, nagbabantay ng pag-deliver ng kanyang bagong Donkey Kong machine. Isang batang lalaki at ang kanyang ama ang dumaan.
“Pa, ano ‘yan?” tanong ng bata, na tinutukoy ang Donkey Kong cabinet.
“Ito’y parang malaking iPad,” sabi ng kanyang ama.
Nag-aamo si Kooluris sa alaala na ito. “Iyan ay sobrang kasalanan,” sabi niya. Ang mga arcade games ay hindi lamang malalaking personal game machines. Sila ay tungkol sa komunidad. Ito’y paraan ng pamumuhay.
Nagkwento si Kooluris tungkol sa kanyang maagang immersion sa arcade culture na parang may halos espiritwal na pagsamba. Lumaki siya malapit sa Yonkers, New York, at sumasakay ng taxi para maglaro sa mga arcades sa Nathan’s Famous kasama ang kanyang kambal na si Alex noong sila ay masyadong bata pa para magmaneho. Naalala niya ang tamis ng amoy ng lugar, ang tunog ng sigawan at tawanan kapag isang bata ay magaling. Kung sapat kang magaling, maaari kang maglaro ng oras sa isang kuarto.
Noong 1992, nang sila ng kanyang kapatid ay mga teenager pa, nagiging seryoso na ang kanyang pagmamahal sa gaming. “Nang dumating ang Street Fighter II, hindi namin alam na mayroong bagong Street Fighter game na darating. Ito’y isang ultimate surprise,” sabi niya. “Natutunan mo lang ang tungkol dito kapag nasa harap mo na mismo. Naalala ko, pumasok ako sa arcade sa Nathan’s, at doon ay may pila ng Street Fighter II Champion Editions, at sinabi ko sa sarili ko, ‘Oh my God. Ito ay nagbabago ng iyong mundo.'”
Sinabi ni Kooluris na naging sobrang masusumpungan ang tensiyon sa mga Street Fighter competitions sa Nathan’s na nauuwi sa tunay na awayan. Ngunit sa paglalaro ng laro, may malaking kumpetisyon siya laban sa ibang mga bata: Nagawa nilang kumbinsihin ang kanilang mga magulang na bumili ng kanilang sariling Street Fighter II cabinet para makapag-practice sila sa bahay. Ngunit wala ito dito sa bedroom arcade ni Kooluris. Napunta ito sa kanyang kapatid. “Sinusubukan kong kunin ito mula sa kanya, pero walang nangyayari,” sabi ni Kooluris.
Buhayin ang Pangarap Kasama ang Arcade
Ang kwarto ng isang-bedroom apartment ni Kooluris bago ang pagsasakop ng arcade.
Ito ay isa sa 12 na makina na ginamit sa unang Kong Off noong 2011. Ito ay may lagda ni kampeon Steve Wiebe.
Ang pinakamalaking pader sa arcade ay inilaan para sa Street Fighter II, ang paborito ni Kooluris na laro. Maingat niyang inihanda kung saan ilalagay ang screen sa kaugnayan sa pedestal.
When this Street Fighter II-edition pedestal first arrived, Kooluris immediately uploaded photos to the online community known as the Killer List of Video Games. Members noticed that the joysticks were slightly off kilter. He was able to send it back for repair without having to pay for shipping twice.
Sa dami ng mga laro, walang puwang para sa isang pangkaraniwang kama sa kwarto ni Kooluris. Siya ay gumagamit ng convertible na sofa na may kasamang kumpletong kama na may mga kumot na may disenyo ng Teenage Mutant Ninja Turtles.
Nag-uumpisa na ang love story Katapusan na kaya ng addiction sa Arcade Gaming?
Konting mas higit sa isang taon na ang nakakaraan, nahulog si Kooluris sa isang babae na nakilala niya sa trabaho. Sa loob ng anim na buwan, sila ay nag-engage, at iniwan niya ang kanyang apartment sa Murray Hill at pumunta sa mas malaking pad sa Brooklyn ng kanyang fiancée. Nagsimula silang mag-adjust sa pamumuhay na magkasama: Sinubukan niya ang raw food diet ng kanyang fiancée, at nagsimulang makinig sa Guns N’ Roses ang fiancée. Noong Agosto 2013, nagbakasyon sila sa Grand Canyon. Habang nasa biyahe, binasa ni Kooluris ang “Ready Player One,” isang nobelang inilathala noong 2011 na nagkukuwento tungkol sa isang hinaharap na mundo na labis na nalulong sa kultura ng arcade games noong dekada 1980. “Ito’y nagising ng isang halimaw sa akin,” sabi niya. “Bigla akong nagkaroon ng realisasyon na, alam mo, bakit hindi ko—in maikling oras na narito tayo—paligiran ang aking sarili ng mga bagay na talagang aking ini-enjoy?”
Kooluris ay naging masigasig na kolektor ng mga laro at action figures mula nang magkaroon siya ng kanyang sariling pera. Noong 1996, binili niya ang unang Transformer figure para sa koleksiyon na ngayon ay nagkakahalaga ng $15,000. Ang lahat ng iyon ay naka-imbak sa kanyang bachelor pad sa uptown. “Ang koleksiyon ng Transformers, lahat ng mga bagay na talagang aking ini-enjoy, ay naka-box lang at nasa gilid,” sabi niya. “Ang aking lifestyle ay sobrang kulang ng lahat ng mga bagay na ako’y lumaki.
Konklusyon
Ang kuwento ni Kooluris at ang kanyang paglalakbay mula sa pagiging tagahanga ng arcade gaming tungo sa isang taong lubos na umiibig ay nagpapakita ng ideya na ang buhay ay isang dynamic at palaging nagbabago na paglalakbay. Habang minsan siyang abala sa kanyang pagmamahal sa arcade gaming, ang kanyang pagmamahal ay nagdala ng malalim na pagbabago. Ang pag-ibig ay may kapangyarihan na baguhin ang ating mga prayoridad, palawakin ang aming pananaw, at magpapakilos sa amin na isalaysay ang mga pagpili na ginawa namin.
Ang pagkatanto ni Kooluris na dapat niyang paligiran ang kanyang sarili ng mga bagay na talagang kanyang ini-enjoy, kahit pa ito ay nangangahulugan ng pagsasama ng mas balanseng pamumuhay, ay nagpapakita ng kahalagahan ng paghahanap ng harmonya sa pagitan ng ating mga pasyon at personal na mga relasyon. Ang pag-ibig ay maaaring magsama sa aming mga indibidwal na interes at mga hilig, nagdadagdag ng kabuuang kalidad ng buhay.
Sa wakas, nagpapahiwatig ang kuwento na ang pag-ibig at personal na mga hilig, tulad ng arcade gaming, ay hindi kinakailangang hindi magkakasundong. Sa halip, maaari silang magtulungan, nagdadagdag ng kalaliman at kasamahan sa aming buhay. Ang pag-ibig ay maaaring magpukaw ng mga bagong bahagi ng aming sarili, nagpapalaganap ng pag-unlad at pagtuklas sa sarili, habang ang aming mga pagnanasa ay nagdadala ng kasiyahan at kaganapan sa aming mga relasyon. Sa huli, ang paglalakbay ng pag-ibig at pagtuklas sa sarili ay isang patuloy na pakikipagsapalaran, kung saan natutunan naming magtaglay ng aming mga interes at koneksiyon sa iba.
